Σαφώς καλύτεροι με τούτο εδώ το τεύχος. Βοηθάει και το εξώφυλλο του Frank Frazetta που δίνει το καθόλου αξιοπρεπές και κάθε άλλο παρά διανοουμενίστικο στίγμα του περιοδικού. Συχνά αναρωτιέμαι αν τούτη εδώ η παραφωνία στο συντονισμένο μουρμουρητό μιας αποκοιμισμένης --ίσως κι απολιθωμένης-- επαρχιακής και εξόχως αναχρονιστικής κοινωνίας είχε κανένα νόημα. Η απάντηση που παίρνω (από τον εαυτό μου) είναι πάντα αρνητική. Ότι και να γίνει θα συνεχίσουμε να αναπολούμε τις δόξες του παρελθόντος, να εορτάζουμε την ένωση με την μητριά Ελλάδα κι όταν βγαίνουμε παρέες να κάθονται οι γυναίκες από τη μια μεριά του τραπεζιού, όλες μαζί, και οι άντρες από την άλλη, όλοι μαζί. Μπα...
Και να το ένθετο σημείωμα υπενθύμιση για συνδρομή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου